Sztuka hetycka

Ten artykuł od 2015-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Uwagi: rozwinąć w encyklopedycznej formie i uzupełnić źródłami podanych informacji. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sztuka hetycka – sztuka Hetytów sięga początkami II tysiąclecia p.n.e. i wiąże się ściśle z kulturą ludu Hattu (Protohetytów). Sztukę tę można podzielić na okresy:

• wczesny – znalezione w nekropolii Alaca Hüyük naczynia i ozdoby z metali szlachetnych, drobne figurki z brązu i gliny, tłoki pieczętne z kamienia ze scenami z eposu o Gilgameszu, okrągłe tarcze o motywach geometrycznych i zoomorficznych ;
• Starego Państwa – sztuka tego okresu znana jest przede wszystkim z niewielkich rzeźb z brązu i starannie wykonanej ceramiki;
• Nowego Państwa – okres rozwoju monumentalnej architektury i rzeźby ;
• nowohetycki – po upadku własnego imperium sztuka Hetytów rozwijała się w kilku niezależnych ośrodkach na obszarze Syrii, gdzie wyraźnie podlegała wpływom fenickim i aramejskim.

Architektura hetycka w szczytowym okresie swego rozwoju, tj. w czasach Nowego Państwa, charakteryzuje się monumentalnością, a zarazem dostosowaniem do ukształtowania terenu. Miasta lokowano na wzgórzach, otaczając je potężnymi fortyfikacjami (twierdza Hattusas – dzisiejsze Bogazköy/Bogazkale). Budynki mieszkalne dochodziły prawdopodobnie do wysokości kilku kondygnacji. Tematyką głębokich reliefów były sceny kultowe i mitologiczne. Charakterystyczne dla sztuki hetyckiej są głęboko kute reliefy naskalne. Sztukę Nowego Państwa dopełniają figurki brązowe, ceramika i gliptyka. W okresie nowohetyckim charakterystyczne są ortostaty przedstawiające sceny łowieckie i wyścigi wozów, a także motywy religijne. Wiele elementów sztuki Hetytów znalazło odbicie w sztuce asyryjskiej.